ما نه ! تو

گفتم سلام
گفتي سلام
بسم رب الحب
قصه ي "ما بودن" آغاز شد

ماندم
ماندي
هر روز شعر سلام و خوشحالي خواندي
در عشقت سوختم
مردم
از نو جان گرفتم
در زندگي ريشه دواندم
غصه را از بيخ و بن سوزاندم

تا كه او آمد
آن كه تو را ربود
آنكه دفتر را بست
با خنده هايت خنديد
با ديدن عشق شما
اشك در چشم خمارم لرزيد

حال پس از سالها مي پرسم
باور كردي كه از خاطرم رفت
فصل هاي قصه مان؟
فصل اول عشق ، خط اول دستمان؟
نه عزيز...بدان كه يادم هست
خنده و حرف آخر تو
آن لحظه كه پرسيدم :قصه ي ما؟
گفتي : قصه ي تو