میاندیش و برو

به گذشته میاندیش
به قلب شکسته
به درب های بسته
به ابرها میاندیش
***
کنار بزن پرده ی اشک
بشکن این دیوار غم
راست کن این شانه ی خم
به عاقبت میاندیش
***
پرواز کن از این قفس
کلید در دستان توست
بگشای دروازه ی قلبت را
به سرما میاندیش
***
گوشه نشینی بس است
نشنیدن
نگفتن
تاریکی بس است
به تنهایی میاندیش
***
این فضا آکنده از نم شده است
برخیز
بگریز
پلیدی ها را بستیز
بشکن رسم پوسیدن را
به گورستان میاندیش
***
وسعت آفتاب بسیار است
خماری در مه صبح گیراست
به عمق جنگل برو
به مقصد میاندیش
***
زندگی هرچه کوتاه
محصول نیم رس نیز به باغبان خوش است
قدر این عافیت در لحظه بدان
به مرگِ فردا میاندیش