گذر از مرز شب

راه های نرفته بسیار است...
حرف های نگفته بسیار است...
اما دگر مجالی نیست
خانه ی روحم نا بسامان است

دنیا در پیش روست
دستانم غرق در دستان دوست
در این ظلمت ، نور را یافته ام
دردا که پیمانه ی حیاتم تنها یک شکسته صبوست

و بسیار باده در هزاران بادیه ننوشیده است
پیک من نیز خالی و لبهایم تشنه است
و دریغ و دریغ و دریغ
دریغ که قافله ی عمرم در سراب گم گشته ست

اما چه باک؟؟؟؟؟؟

باز هم ای شتربانا ، بران
در این وادی حسرت و تاریکی نمان
افسار را بچرخان سوی مرزهای شب
کاروان را بتازان با تمام توان

برویم که وقتم به تنگ آمده ست
بنیان وجودم از تن به طبیعت می رود دست به دست
کنون زمان صبر و شکیبایی نیست
اجل تیشه برروح و وجودم زده است